काळ

मी काळात डोकावून पाहतो आहे
काळ अभाव आहे,
विचार आहे,
पाणी आहे

पाणी एक न उलगडलेलं
कोडं आहे

काळ
सुरूंग आहे


काळ
लाकडी खोक्यातल्या टीव्हीसारखा
वेडीवाकडी चित्रे फेकीत जातो आहे

--

अनंत ढवळे

दिलासा

थोडासा दिलासा शोधण्याच्या प्रयत्नातमी खूपच वाहावून गेलोघुम्म  वारा-वावधनाच्या  रात्रीत
दारूत गुरफटलेला रस्तासरळ सरळ रेषेत जात असतानातिच्या डोळ्यांचीनवल नवल गोलाईआणि केसांमधलली ओलजी बहुतेक प्रेम असावीइतर कुठल्याही गोष्टीपेक्षा
थोडीशी अस्वस्थता कमी करून गेलीधुम्म वारा- वावधनाच्या रात्रीत
-अनंत ढवळे

1

पुन्हा उरलेच वैयर्थ्यातले दुख
किती वैराण हे भानातले दुख

तुझे असणे न असणे, व्यक्त होणे
थबकले साचल्या पाण्यातले दुख   

उकलणे आपल्यातच आपल्याशी
किती गुंतून ह्या धंद्यातले दुख

प्रदीर्घातील रस्ते एकटयाचे
मुके सोबत दर्‍याखोर्‍यातले दुख

मिसळले आपल्या रक्तात किंवा
उभे ओथंबल्या झाडातले दुख

   -

अनंत ढवळे

तीन शेर

तुझे असणे न असणे, व्यक्त होणे
थबकले साचल्या पाण्यातले दुख

प्रदीर्घातील रस्ते एकटयाचे
मुके सोबत दर्‍याखोर्‍यातले दुख 


अनंत ढवळे

गझल

फसवलो गेलोत आपण मान्य कर
होउ दे थोडाच झाला खेद तर

जगरहाटी चालली आहेच की
थांबला कोठे धबडगा थेंबभर

फरक इतका, भेटला रस्त्यात तू
एरवी आलेच असते हे हुनर

बोलते आहे मघापासूनचे
वावदुक मोठेच हे झाले शहर

रात्र उत्तर पावसाची झिळमिळे
स्तब्धता कोलाहलाची दूरवर

अनंत ढवळे

2

रात्र उत्तर पावसाची झिळमिळे
शांतता कोलाहलाची कनकभर

--

अनंत  ढवळे

2

दीर्घ कवितेतला खंड, लयीत वाचा :

---

दिवस गोष्टीतल्या
किमयेप्रमाणे
निघुन गेलेत मित्रा

कदाचित थांबणेही शक्य नव्हते
कदाचित काळही अनुकूल नव्हता

निबीडते आपले निर्भर सहेतुक
जसे निर्वस्त्र उन्मादी बहकणे
भटकणे हे इथे तेथे निर्रथक
जसे बेकार सूर्याचे उगवणे

किती स्वस्तावले आहेत रस्ते
असे नव्हतेच कोसळणे, न उरणे
कडेलोटातली निव्वळ खुमारी
जसे अस्तास बेफिक्रे बिलगणे

अथाहत चालले आहे उणेपण
समर्पक केवढे
पोकळ तरीही
कशाची पूर्णता उरते निरंतर
सततच्या शून्यतेच्या आड येते
कुणाचे रक्त साकळते उन्हावर
निथळते आणि ओथंबून उरते


निथळते आणि ओथंबून उरते..

--

अनंत ढवळे