Thursday, January 31, 2019

1

पुन्हा उरलेच वैयर्थ्यातले दुख
किती वैराण हे भानातले दुख

तुझे असणे न असणे, व्यक्त होणे
थबकले साचल्या पाण्यातले दुख   

उकलणे आपल्यातच आपल्याशी
किती गुंतून ह्या धंद्यातले दुख

प्रदीर्घातील रस्ते एकटयाचे
मुके सोबत दर्‍याखोर्‍यातले दुख

मिसळले आपल्या रक्तात किंवा
उभे ओथंबल्या झाडातले दुख

   -

अनंत ढवळे

No comments:

सिनिकल माणसाचं इतिवृत्त

तुम्ही जगता - मौजमजा करता  मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...