Thursday, July 7, 2011

ईश्वर म्हणजे

ईश्वर म्हणजे लाडावलेलं मूल असावं
ज्याचं खेळणं आपण हिसकावून घेतलंय

की रोजच दिसत जातात रस्तोरस्ती
लाकडी घरांवर धगधगणारे लोक
छातीच्या पिंजर्‍यांमधून
फडफडू जाणारे जीव
रखरखत्या उन्हात सुटून तुटू पाहणारी झाडे

माझे घन भरून जाऊ देत
किंवा येऊ देत येथे पूर
माझ्या सोबत वाहून जातील
तुझी तमाम मुळाक्षरेही

तुझ्या प्रार्थनांचा मी अर्थ सांगू शकेन
आणि मूठभर आग भरून घेऊ शकेन
लोपत जाणार्‍या वर्षांना ऊब देण्याइतपत
अंध समुदायांना जगवून ठेवण्याइतपत

पण मला वीट आलाय
वळणावळणावर उगवून आलेल्या जंगलांचा
आपल्या सभोवती साचून राहिलेल्या सर्वदूर कोंदटपणाचा

कसे अनुक्रमहीन होऊन पडलेत
वंशावळींचे इतिहास
की लोक पुसू सुटले आहेत
आपल्याच पाऊलखुणा

बाहेर नद्या दुथडून आलेल्या
सूर्य भरकटून सुटलेले
जमीन चहुवार खचलेली

हे अनुमान असावेत आपले
जे भरकटून भोवंडताहेत वार्‍यावर
किंवा आपल्या तत्त्वांचे अंतहीन जमाव

बहुता दिवसांचे दु:
वार्‍यावर हलणार्‍या प्रतिबिंबांमधून विरघळले
निथळले,
या खिन्न रात्रीच्या प्रहरात

होड्या निघाल्या आहेत
जमिनीच्या शोधात; जमीन दूर दूर होत जाणारी
की जसे विझून जावेत एकेक करून
जुन्या घरातले लोक

मोठं विलक्षण दृश्य आहे
मी वाहून जाताना पाहिलेत
माझे आदि आणि अंत
माझ्याच डोळ्यांपुढून

आज समुद्र मोठा भकास आहे
की जसे इथून पुढे सुरू होणार आहेत
अनिश्चिततांचे प्रदेश
आणि आपण जमिनीचा मोह देखील त्यागलेला

ईश्वर म्हणजे लाडावलेलं मूल असावं
ज्याचं खेळणं आपण हिसकावून घेतलंय

अनंत ढवळे

सिनिकल माणसाचं इतिवृत्त

तुम्ही जगता - मौजमजा करता  मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...