Monday, May 29, 2017

काही नोंदी स्वतःसाठी


१.

तू कवी नाहीस
तू जुळवून आणले आहेस
शब्दांचे जुगाड
जे पडेल कोसळून
अशात कधीही

२.

ही दुपार
असेल बोधीवृक्षाची सावली
किंवा रणरणते उन
पोस्टमन आलेला असेल
पत्र घेवून
किंवा नसेलही

३.

हे रस्ते भलतेच संशयी आहेत
किंवा ही वेळच तशी असावी
मघाशी
बथ्थड काळही
सामील झालेला
दिसला
रस्त्यांना

४.

ही इथून तिथवर
पसरलेली
अपरंपार गर्दी
गर्दीसोबत  जिवंत झालेला
तू ही

५.

 नोंदी संपल्यात.


--

अनंत ढवळे

Friday, May 26, 2017

जिक्रे मीर

मीरच्या गझलेत अथाह शांतता आहे. त्याच्या बोलण्याची  ढब अशी आहे जसे कुणी हळुवार  आवाजात  आपले चरित्र ऐकवत असावे.   काही उदाहरणे :

मेरे रोने की हकीकत जिस में थी
एक मुद्दत तक वो कागज नम रहा

**
आतशे दिल नहीं बुझी शायद
कतर-ए-दिल  है शरार हनोज..

**

शाम से कुछ बुझा सा रहता है
दिल हुआ है चराग मुफलिस का

**

मीर खरे तर माणसाच्या दु:खाचा महाकवी आहे. बुद्धाच्या चिंतनातले  असीम दु:ख मीरकडे कविता होऊन आले आहे असे वाटते. दु:ख ही व्यापक वस्तू असावी - आपल्या समजेपलीकडची, जी सृजनाची मूळ भावना किंवा प्रेरणा असावी असे त्याचे शेर वाचून  जाणवते

मैं कौन हूं ऐ हमनफसां , सोख्ता जां हूं
इक आग मेरे  दिल में  है  जो शोला फशां हूं

लाया है मेरा    शौक मुझे  पर्दे से बाहर
मै वर्ना   वही खिल्वती ए राजे निहां हूं....

मीरची कविता म्हणजे आपला सांस्कृतीक  ठेवा आहे. तो जपला पाहिजे..


--
अनंत ढवळे



Wednesday, May 24, 2017

गझल


मलाच उत्तरात मागती जशा
दिशा सदैव हाक मारती जशा

निशब्द चालले ॠतू हळूहळू
स्त्रिया निमूट जन्म काढती जशा

फिरून एक सोंग घेतलेय मी
कमीच एरवी करामती जशा

निघून एक-एक शब्द चालला
उगा  उभारल्या इबारती जशा

मनात आज खूप प्रश्न दाटले
जुन्या पुण्यातल्या इमारती जशा..



 अनं त   ढवळे

सिनिकल माणसाचं इतिवृत्त

तुम्ही जगता - मौजमजा करता  मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...