Friday, May 26, 2017

जिक्रे मीर

मीरच्या गझलेत अथाह शांतता आहे. त्याच्या बोलण्याची  ढब अशी आहे जसे कुणी हळुवार  आवाजात  आपले चरित्र ऐकवत असावे.   काही उदाहरणे :

मेरे रोने की हकीकत जिस में थी
एक मुद्दत तक वो कागज नम रहा

**
आतशे दिल नहीं बुझी शायद
कतर-ए-दिल  है शरार हनोज..

**

शाम से कुछ बुझा सा रहता है
दिल हुआ है चराग मुफलिस का

**

मीर खरे तर माणसाच्या दु:खाचा महाकवी आहे. बुद्धाच्या चिंतनातले  असीम दु:ख मीरकडे कविता होऊन आले आहे असे वाटते. दु:ख ही व्यापक वस्तू असावी - आपल्या समजेपलीकडची, जी सृजनाची मूळ भावना किंवा प्रेरणा असावी असे त्याचे शेर वाचून  जाणवते

मैं कौन हूं ऐ हमनफसां , सोख्ता जां हूं
इक आग मेरे  दिल में  है  जो शोला फशां हूं

लाया है मेरा    शौक मुझे  पर्दे से बाहर
मै वर्ना   वही खिल्वती ए राजे निहां हूं....

मीरची कविता म्हणजे आपला सांस्कृतीक  ठेवा आहे. तो जपला पाहिजे..


--
अनंत ढवळे



No comments:

सिनिकल माणसाचं इतिवृत्त

तुम्ही जगता - मौजमजा करता  मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...