धूल मिट्टी की मानिंद
हमारे दिन ओ रात
यहां से वहां गुजरते रहते हैं
भटकती हुई हवा,
उतनी ही बेमकसद
जितने बेउन्वां हम
हमारे अतराफ कांच की दीवारोंका
एक समुचा शह्र
इस चकाचौंध में
खो चुके हैं
अपने होने के तमाम बाइस
इन दिनों
कोई छोटासा पौधा भी
किसी पुराने हमनफस की मानिंद
सुकून दे जाता है...
अनंत
Marathi Gazals and Poems by Anant Dhavavle Copyright @ Anant Dhavale; Please do not reprint/use in any other media format without proper permission. Author contact - anantdhavale@gmail.com. A blog committed to Marathi Gazal and Poems
Saturday, July 17, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
A Ghazal
A Ghazal .. In heart's alleys, a singular halo of sadness remains In a little nook of mind, a lingering darkness remains Forgotten sho...
-
हरेक जण विकतो आहे काही ना काही मी ग्राहक बनलेलो आहे प्रत्येकाचा काय करू मी सांग तुझ्या या चतुराईचे मला जिथे कंटाळा माझ्या धूर्तपणाचा नेहम...
-
आपल्या आत वाहत असते एक नदी कधी गोदावरी कधी पोटामक आपण म्हणत असतो या नद्यांचे सूक्त किंवा नुसतेच अनुभवत असतो नदीकाठची शून्यता (शून्यता ही अ...
-
तुझ्याकडे पाहून कुठे तो हसलेला जोकरचा उपहास तुला का खुपलेला मनोमनी आतला चोर आहे खट्टू मनातल्या शिक्षेला नाही मुकलेला झोपेच्या सोंगात खुमा...
1 comment:
nice one
Post a Comment