Thursday, April 23, 2020

3

अनिकेत भटकणार्‍याना गुंतवणारा
का मौज पाहतो आहे अडकवणारा

वैयक्तिक पडझड कोण मोजतो येथे
हा प्रलय पिढ्यांची छाती दडपवणारा

क्षणभर जे होते सत्य, काय वय त्याचे
माझ्यात उतरला क्षणेक संपवणारा

सापडेल का बघ सापडल्यावर बघता
निर्वैर नद्यांचे पाणी पेटवणारा

थांबवेल कुठली भीती फुलणार्‍याना
 रस्ताभर नुसता सुवास मोहवणारा..


अनंत ढवळे



No comments:

A Ghazal

 A Ghazal .. In heart's alleys, a singular halo of sadness remains  In a little nook of mind, a lingering darkness remains Forgotten sho...