गझल

वाट बघत बसलेत जगाचे मंच हजार
मी किमया हरवत जाणारा किमयागार

दृष्य असे जे बदलत जाते सतत पुढ्यात
मी उगाच जोडू बघतो तारेला तार

दु:ख जसे अव्यक्त तसे आयुष्य महान
हे आदिम निर्वंश तसे ते अपरंपार

बिंदूचा समुद्र होण्याचे काय बखान
आरपार पसरून राहिलेला विस्तार

जन्म कुणाचा जगतो आपण क्षणाक्षणात
मनामधे कुठल्या दु:खाची संततधार...

अनंत ढवळे