तुझ्या जाळ्यामध्ये अलगद उतरणारा
मला मी वाटलो खड्ड्यात पडणारा
पुन्हा भेदात नाही भेद कुठलाही
तसा हा आणि तो एकच खुरडणारा
सुगम आहे पहाटेच्या दवाइतका
तुझ्या हसण्यातला आनंद खुलणारा
नितळ आहेत ह्या पाण्यातले मासे
उगा गळ टाकतो टाकून बसणारा
सभोती धूळ गर्दी धावती वर्दळ
उभा निरलस तरी प्राजक्त खुलणारा
—
अनंत ढवळे
No comments:
Post a Comment