Saturday, November 4, 2017

तर्‍हा

आपण तेंव्हा नादान होतो आणि तो काळही अवघड होता

बरेचदा मूर्खपणातून आलेली
बेफिकिरी हावी होत असायची
आणि
शिकारी जसे नेम धरून टिपत असतात शिकार
तशी आपली शिकार झालेली असायची
बहुतेक पातळ्यांवरून  


पण
ही बेतल्लख नादानी
शोभून दिसत असावी त्या दिवसांमध्ये    
आणि प्रसिद्ध ठरून गेलेली असावी
ठोकर मारून बेदरकार निघून जाण्याची;
परत मागे न बघण्याची तर्‍हा


--


अनंत ढवळे

No comments:

A Ghazal

 A Ghazal .. In heart's alleys, a singular halo of sadness remains  In a little nook of mind, a lingering darkness remains Forgotten sho...