Saturday, August 19, 2017

माझ्यासमोर एक खिडकी आहे

माझ्यासमोर एक खिडकी आहे
पलीकडे बाग
बागेत झाडे
निश्चल  उभी

काल रात्री बहुतेक पाऊस पडून गेलेला आहे
कौलांवरून निथळूनही गेलेला

खिडकीच्या पटांमधून
उतरून आले आहेत
सावल्यांचे  सम्यक  गुच्छ
उजेडाच्या काही
पारमिता

दूरवर उभे निळसर हिरवे डोंगर
त्यातून वाहत जाणारे
बिलोरी ओघळ
भगव्या- तपकीरी
पाऊलवाटा

अद्याप मी
सरावलेलो नाही
बदलत्या मौसमांना
चहुवार पसरलेल्या
सावकाश रंगसंगतीला

संदेह आणि सरळतेच्या
मधल्या पट्ट्यामध्ये
मी उभा आहे
कधीचा
सहभागी असून नसल्यासारखा

एवढ्यात आलेल नाही
कुठल्याही पत्राच  उत्तर
किंवा
पाठवल गेलच नाहीए
टपाल
पण म्हणून अडकून पडलेलेही नाहीत
संदेह किंवा सरळता


एवढ्यात , बाहेर
दिवसाची  खुडबुड  सुरू होते आहे
पंचवीस घोडे जुंपलेली  गाडी
भरधाव भरण्यासाठी
टाच लावून  तयार आहे.




--


अनंत ढवळे

दीर्घकविता - अजून लेखन सुरु आहे 

No comments:

सिनिकल माणसाचं इतिवृत्त

तुम्ही जगता - मौजमजा करता  मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...