बाहेर बदलत जातात ऋतू

१.

पहाट होईतो जागीच असतात
मनातली हिंस्र भुते
मी कधीच हसत नाही खराखुरा म्हणून
डोळे मिटून निपचीत पडलेल्या असतात
चारी भिंती
छतातून गळत असते
मागेच कधीतरी वितळलेली हाक

मोठा विलक्षण असतो
शोकमग्न रात्रींचा विलास

२.

पाण्याजवळ थांबतो, तर
सरसरणारा वारा सांगत बसतो
भरकटणार्‍या पाचोळ्याची व्यथा
आगीजवळ बसतो तर थंडावतात ज्वाळा आणि
सांगत बसतो धूर, विझण्याच्या ट्रॅजिक कथा

मी निसर्गात विलीन झालोय
मातीत मिसळण्याआधीच

३.

तू म्हणतेस प्रकाश, मी म्हणतो हा अंधार
गुंडाळत जाईल संवत्सरे, तू म्हणतेस
पावसाने धुऊन निघतील रस्ते, मी म्हणतो
यंदा वाहून जातील या वस्त्या, तू म्हणतेस हस
मी मोजत बसतो अश्रू अश्रू

सुरूच असतो दोहोतील पुरातन संवाद
बाहेर बदलत जातात ऋतू

अनंत ढवळे