खिन्न होऊन उभी आहेत गेली काही वर्षे
आभाळाला अशात फुटलीच नाही पालवी
कुठेतरी दूरवर जाऊन पोचलाय किरणांचा जुलूस
ठिबकून गेलं सगळ्या शरीरातील रक्त
तरी काहीच समजलं नाही
इतके धुळकट रस्ते
शब्द न शब्द पाठ आहे
त्या विहिरीवर कोरलेला
जिथे मीच केलं होतं माझं विसर्जन
तुझ्या डोळ्यातल्या अर्ध्यामुर्ध्या पहाटस्वप्नांसकट
चिऱ्यावर चिरा रचला
दिवसावर दिवस
स्वतःच बांधली
स्वतःची कबर
आता
स्वतःची एलेजी लिहिता लिहिता
आठवत बसलोय
किती दिवस झालेत
अखेरचं हसून...
अनंत ढवळे
2006/7
1 comment:
शब्द न शब्द पाठ आहे
त्या विहिरीवर कोरलेला
जिथे मीच केलं होतं माझं विसर्जन
तुझ्या डोळ्यातल्या अर्ध्यामुर्ध्या पहाटस्वप्नांसकट
vaa! chaan!
khup paathi ghewoon gelat tumhi..
Post a Comment