Friday, September 15, 2017

1

दररोज जसा की किंचित मरतो आहे...

दरखेप जशी की आणत आहे काही       
लाटांचे उठणे पडणे बघतो आहे

मी झालो बहुधा बहुतेकांचे जगणे
बहुतांची चादर बुनतो, विणतो आहे 

वैयर्थ्यच आले चालत मागे -  मागे
मी व्यर्थपणाची खळगी भरतो आहे...


--

अनंत   ढवळे 
-
Labels: , , , , ,

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)
  • 1
    आपल्या आत वाहत असते एक नदी कधी गोदावरी  कधी पोटामक आपण म्हणत असतो या नद्यांचे  सूक्त किंवा नुसतेच अनुभवत असतो नदीकाठची शून्यता (शून्यता ही अ...
  • सिनिकल माणसाचं इतिवृत्त
    तुम्ही जगता - मौजमजा करता  मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...
  • गझल
    मघाचपासुन वाऱ्याची नुसती भणभण त्यात मला गावेना माझे उच्चारण अवसादाचे रंग भरुन गेली दशके खिन्न पिढीचे हसणे सुध्दा निष्कारण इतिहासाचे थोटुक धु...