धूल मिट्टी की मानिंद
हमारे दिन ओ रात
यहां से वहां गुजरते रहते हैं
भटकती हुई हवा,
उतनी ही बेमकसद
जितने बेउन्वां हम
हमारे अतराफ कांच की दीवारोंका
एक समुचा शह्र
इस चकाचौंध में
खो चुके हैं
अपने होने के तमाम बाइस
इन दिनों
कोई छोटासा पौधा भी
किसी पुराने हमनफस की मानिंद
सुकून दे जाता है...
अनंत
मराठी गझल आणि कविता - अनंत ढवळे / Marathi Gazals and Poems by Anant Dhavavle Copyright © Anant Dhavale; Please do not reprint/use in any other media format without proper permission. Author contact - anantdhavale@gmail.com. A blog committed to Marathi Gazal and Poems
Saturday, July 17, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
आपल्या आत वाहत असते एक नदी कधी गोदावरी कधी पोटामक आपण म्हणत असतो या नद्यांचे सूक्त किंवा नुसतेच अनुभवत असतो नदीकाठची शून्यता (शून्यता ही अ...
-
मघाचपासुन वाऱ्याची नुसती भणभण त्यात मला गावेना माझे उच्चारण अवसादाचे रंग भरुन गेली दशके खिन्न पिढीचे हसणे सुध्दा निष्कारण इतिहासाचे थोटुक धु...
-
थांबते जराशी ट्रेन पुन्हा धडधडते हे उदास खेडे वाट कुणाची बघते तापला सभोती रानमाळ वैशाखी वार्यावर उगाच फूल तुझे लवलवते कौलारू रंग म...