धूल मिट्टी की मानिंद
हमारे दिन ओ रात
यहां से वहां गुजरते रहते हैं
भटकती हुई हवा,
उतनी ही बेमकसद
जितने बेउन्वां हम
हमारे अतराफ कांच की दीवारोंका
एक समुचा शह्र
इस चकाचौंध में
खो चुके हैं
अपने होने के तमाम बाइस
इन दिनों
कोई छोटासा पौधा भी
किसी पुराने हमनफस की मानिंद
सुकून दे जाता है...
अनंत
मराठी गझल आणि कविता - अनंत ढवळे / Marathi Gazals and Poems by Anant Dhavavle
Copyright © Anant Dhavale; Please do not reprint/use in any other media format without proper permission. Author contact - anantdhavale@gmail.com. A blog committed to Marathi Gazal and Poems
A non - commercial, literary blog. All rights reserved.Saturday, July 17, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
आपल्या आत वाहत असते एक नदी कधी गोदावरी कधी पोटामक आपण म्हणत असतो या नद्यांचे सूक्त किंवा नुसतेच अनुभवत असतो नदीकाठची शून्यता (शून्यता ही अ...
-
तुम्ही जगता - मौजमजा करता मग यथावकाश मरता तुमच्या जागी दुसर कुणीतरी येत जग सुरू राहात काहीही बदलत नाही काहीही बदलणार नाही काही बदलण अपेक्षि...
-
मघाचपासुन वाऱ्याची नुसती भणभण त्यात मला गावेना माझे उच्चारण अवसादाचे रंग भरुन गेली दशके खिन्न पिढीचे हसणे सुध्दा निष्कारण इतिहासाचे थोटुक धु...